Sonia Livingstone
Het boek heeft twee introducties, de eerste is geschreven door Sonia Livingstone, professor of Social Psychology in London. Livingstone beschrijft eerst kort de mediaontwikkeling van kinderen en focust daarbij op de invloed van reclames. Pas vanaf een jaar of twaalf, zo stelt zij, zijn kinderen in staat om mediaboodschappen genuanceerd te analyseren. De belangrijkste factor voor een positieve mediaontwikkeling is de sociale context waarin het kind opgroeit en deze context is, logischerwijs, zeer divers.
Livingstone roept ontwikkelaars op om hun (digitale) media zoveel mogelijk te testen met de doelgroep, hoe moeilijk dat ook in de praktijk kan zijn. Daarnaast moeten de ontwikkelaars ook rekening houden met wat er vanuit onderzoek over de sociaal culturele ontwikkeling van kinderen bekend is.
Volgens Livingstone is er een zeer interessant fenomeen gaande in de hedendaagse maatschappij; aan de ene kant is er een stroming waarbij kinderen op jongere leeftijd ouder worden (meer reclames, meer sexuele ontwikkeling, meer mondiaal maatschappelijk betrokken). Aan de andere kant is er een stroming waarbij jeugd langer jong blijft (langer financieel afhankelijk, langere periode van adolescentie). De jeugd is zeer gevoelig voor mediatrends, zoals persoonlijke gadgets en sociale media, terwijl zij zich minder bewust zijn van privacy of risico's.
Positieve goede kindermedia zouden zich moeten baseren op het Britse Good Childhood Report, waarin waarin wordt opgesomd wat kinderen nodig hebben:
- De juiste condities om te leren en te ontwikkelen.
- Een positief zelfbeeld en respect voor hun identiteit.
- Voldoende materialen en ervaringen die belangrijk voor hen zijn.
- Positieve relatie met hun familie, vrienden en school.
- Een veilige en geschikte thuis- en buurtomgeving.
- Deel kunnen nemen aan positieve activiteiten om zichzelf te ontplooiien.
Voor media houden bovenstaande uitgangspunten bijvoorbeeld in dat kinderen moeten kunnen spelen en worden uitgedaagd. Ze moeten hun fantasie en creativeit kunnen gebruiken. Ze moeten duidelijke doelen hebben, maar ook kunnen ontdekken. Media zouden een kindvriendelijke omgeving moeten zijn, waarin kinderen actief kunnen participeren.
Patti Valkenburg
De tweede introductie is geschreven door Patti Valkenburg, professor Media, Jeugd en Maatschappij in Amsterdam. Valkenburg begint met de interessante vraag waarom alles educatief moet zijn? Wat is er mis met jonge kinderen die bijvoorbeeld Teletubbies kijken en hardop lachen en meezingen met liedjes? Terwijl de focus ligt op wanneer media educatief is, is er nog een even belangrijk vraagstuk dat onbelicht blijft: hoe zorg je er voor dat kinderen lachen en plezier hebben?
Valkenburg vertelt verder over hoe haar onderzoeken continu veranderen. Een longitudinaal onderzoek is vaak wenselijk om relevante data te verkrijgen, maar het gebied van kindermedia is zo dynamisch dat dit vaak praktisch onhaalbaar blijkt te zijn. Zo begon ze aan het begin van de 21e eeuw met onderzoek naar sociale media, maar de meeste hiervan (zoals Hyves, ICQ en MSN) bestaan niet meer...
Verder geeft Valkenburg aan dat haar meest recente onderzoek naar tieners en sociale media vooral positieve resultaten toont. Ze gebruiken sociale media vooral voor zelfpresentatie en zelfonthulling en ze helpen bij het ontwikkelen van sociale vaardigheden, het maken van vrienden en het verbeteren van de kwaliteit van vriendschappen. Daar tegenover staat dat door alle gepersonaliseerde gadgets verslaving en afhankelijkheid op de loer liggen. Daar kunnen tieners zeker goede begeleiding bij gebruiken. Op dit moment is 6% van de Nederlandse kinderen verslaafd aan games en iets minder aan sociale media.
Eén van de meest positieve ontwikkelingen van de afgelopen jaren is volgens Valkenburg dat het onderwerp in de maatschappij een stuk serieuzer wordt genomen. Kinderen zijn ineens een zeer belangrijke doelgroep geworden, met voldoende financiële middelen en een flinke invloed op hun ouders.
Tot slot gaat Valkenburg in op belangrijke aandachtspunten voor kindermediaproducenten. Media moet volgens haar zowel cognitief als sociaal- emotioneel stimulerend zijn voor kinderen. Zij illustreert dit met het voorbeeld van Sesamstraat. Terwijl de Amerikaanse versie van het kinderprogramma zich uitsluitend richt op educatieve doeleinden, behandelt de Nederlandse versie ook onderwerpen als jaloezie, zelfbewustzijn, eerlijkheid, etc. Wanneer media aansluiten bij de ontwikkeling van kinderen, is de kans op succes veel groter.
Showcases
Het boek geeft vervolgens zes goede voorbeelden (showcases) van kindermedia, namelijk:
- De app CBEEBIES van de BBC
- De website Paxel123 van Anna Margrét Ólafsdóttir
- De app Zoek het uit! van Het Klokhuis
- Hybrid games van Ravensburger
- Het boek en de app Hello Ruby van Linda Liukas
- De studio van Toca Boca
Het mooie van bovenstaande showcases is dat ze niet alleen divers zijn op het gebied van soorten media, maar ook vanuit verschillende landen. Daarmee toont het boek aan dat het ontwikkelen van goede kindermedia een mondiale uitdaging is met tegelijkertijd een zeer gevarieerd aanbod.
De verschillende showcases komen ruim aan bod in het boek en zetten verschillende aspecten van kindermedia centraal, zoals humor, gaming, wetenschap en innovatie. Behalve praktische tips, komen ook theoretische concepten naar voren, zoals de maker movement, storytelling, crowdfunding, het belang van testen en design. Daarmee krijgen ontwikkelaars, maar ook gebruikers, van kindermedia een mooi overzicht van mogelijkheden.
Conclusie
Het boek eindigt met meerdere bijlagen. De eerste is een uitgebreide checklist voor positieve media voor kinderen van 4 t/m 12 jaar. Deze checklist behandelt onderwerpen zoals gebruikersgemak, veiligheid, betrouwbaarheid en commerciële doeleinden. De tweede bijlage noemt tien tips voor ontwikkelaars om rekening te houden met privacy van kinderen. Tot slot is er informatie over de auteurs en uitgevers van het boek.
Concluderend kan ik stellen dat ik erg positief ben over het boek Positive Digital Content for Kids. Het is gemakkelijk geschreven, zeer compleet, divers en ontzettend actueel. Nu kinderen steeds meer en meer actief deelnemen aan de gemedialiseerde samenleving, is voor de gemedialiseerde samenleving belangrijk om te voldoen aan de Good Childhood Report. Ik denk dat dit boek daar zeker aan bijdraagt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten